Aleksandra Ambros studia filologiczne i literaturoznawcze odbywała na Uniwersytecie Warszawskim i, podyplomowo, w  St Hugh’s College, Oxford. Najważniejsza jednak dla jej warsztatu translatorskiego była praktyka redaktorska w „Czytelniku”, dzięki której nauczyła się, co to znaczy naprawdę rozumieć tekst i jaka jest różnica między „strukturą głęboką” a „strukturą powierzchniową” zdania. Lubi tłumaczyć literaturę piękną, taką, która przynosi wyzwania. Interesowała się szczególnie literaturą brytyjską lat 80. dwudziestego wieku. Z tego kręgu przełożyła parę pozycji: Martin Amis  Doświadczenie, Dom schadzek, Ciężarna wdowa; Graham Swift, Kraina wód; opowiadania Angeli Carter, z których ułożyła tom Czarna Wenus. Tłumaczyła też eseistykę: Virginia Woolf (zbiór Pochyła wieża), Richard Hoggart (Spojrzenie na kulturę robotniczą w Anglii). W tłumaczeniu ceni sobie podobieństwo ze sztuką aktorską – mówienie cudzym tekstem, wchodzenie w postać. Ciekawe było dla niej na przykład odgrywanie roli „utalentowanego pana Ripleya”, kiedy tłumaczyła powieść Uczeń Ripleya Patricii Highsmith.

Za przekład Czarnej Wenus otrzymała Nagrodę „Literatury na Świecie” (2001). W  2014 roku została wyróżniona przez minister kultury odznaką „Zasłużony dla kultury polskiej”.

fot. © Julia Karwan-Jastrzębska