Powieść o życiu z geniuszem i w cieniu geniusza.

„Aby powieść stała się magiczna, potrzebne są dwie rzeczy: piękny styl i talent do stworzenia mistrzowskiej fabuły. Sarah Quigley udowodniła, że dysponuje jednym i drugim. Czytając Dyrygenta, czułam, że przenoszę się w czasie i miejscu – do Leningradu zduszonego w morderczym uścisku zimy i bezwzględnego oblężenia, które odarło jego mieszkańców z nadziei i godności. Źle by się stało, gdyby ten ważny temat trafił w ręce niewprawnego pisarza, ale Quigley zachowuje lekkość i przejrzystość zarówno w doborze słów, jak i w interpretacji historii„ – „Herald on Sunday”.

Dmitrij Szostakowicz – genialny kompozytor, niezwykle silna osobowość, człowiek bezgranicznie oddany muzyce. Jak zachowa się w obliczu nadciągającej katastrofy – niewyobrażalnego w swoim okrucieństwie oblężenia Leningradu? Skomponowana wówczas VII Symfonia Szostakowicza obrosła legendą. Jej pamiętne wykonanie w udręczonym mieście przeszło do historii. Na czele Orkiestry Radiowej, złożonej z głodujących, zmarzniętych, wycieńczonych i chorych muzyków stanął wówczas Karl Iljicz Eliasberg – tytułowy dyrygent – zakompleksiony, żyjący wciąż w cieniu wielkich i sławnych. Niezauważany, pomijany. Odgrodzony murem własnej surowości i starokawalerskich przyzwyczajeń. Dyrygent, przed którym stanęło przerastające go wyzwanie, a jednocześnie wielka szansa.  Ta opowieść o heroicznych przygotowaniach do słynnego, transmitowanego za granicę Koncertu z Oblężonego Miasta to dla Sarah Quigley pretekst do przedstawienia własnej, niezwykle ciekawej, barwnej wizji tworzenia przez Szostakowicza Symfonii Leningradzkiej.
A przede wszystkim – niekonwencjonalna opowieść o życiu, pasji, miłościach Szostakowicza, jego pełnym napięć i czułości małżeństwie, o rozstaniach i powrotach. O miłości, która wybacza, wzmacnia i pomaga osiągnąć nieosiągalne.

Ale też – w drugim planie – o fascynującej Ninie Bronnikowej z zespołu Kirowa, dziewięcioletniej wiolonczelistce Soni i tylu innych, których los raz na zawsze odmieniła Historia. I o najtrudniejszych decyzjach, które musieli podejmować mieszkańcy Leningradu straszliwej zimy 1942 roku.