„Za każdym razem, kiedy rytmiczne stukanie rozpływało się w powietrzu i pociąg jadący na wschód znikał na horyzoncie, kwadratowy obszar na błoniach w prowincji Drenthe spowijała upiorna atmosfera. Trująca mieszanina ulgi i bezsilności. Od momentu wyjazdu pociągu napięcie w obozie stopniowo znowu narastało, aż do tych ostatnich kilku dni poprzedzających ogłoszenie listy z nazwiskami, kiedy było już tak duże, że ludziom naprawdę robiło się od niego niedobrze. Kiedy w baraku ogłaszano, kto ma zabrać rzeczy i czyjeś nazwisko znalazło się wśród wymienionych, taka osoba odczuwała to prawie jak wyzwolenie. Niepewność, która je poprzedzała, była bowiem jeszcze okrutniejsza niż sam wyrok”. 

Czytaj więcej na - 

https://histmag.org/Kamp-Westerbork-25997