W chwili wybuchu Powstania Warszawskiego Zbigniew Czajkowski, autor Dziennika…, miał zaledwie siedemnaście lat.

Podczas okupacji uczył się na tajnych kompletach w gimnazjum im. Lelewela; od 1942 roku działał w konspiracji AK, w organizacjach harcerskich:
BS (Bojowa Szkoła), zajmującej się małym sabotażem, oraz GS (Grupy Szturmowe).

W powstaniu walczył jako „Deivir” – żołnierz legendarnego „Parasola”. Służył bezpośrednio pod dowództwem Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Był świadkiem śmierci poety i polowego pochówku 4 sierpnia 1944 roku, co opisał na kartach swych wspomnień.

Po kapitulacji został wywieziony do obozu jeńców w Sandbostel koło Bremy. Po wyzwoleniu ukończył Liceum Polskie w Lubece. Od 1947 mieszkał w Anglii, gdzie po studiach inżynieryjnych na Uniwersytecie Londyńskim pracował w przemyśle elektronicznym, potem założył własną firmę, osiągając wybitne sukcesy.

Zmarł w Londynie 20 października 1999 roku i zgodnie z ostatnią wolą pochowany został na Powązkach Wojskowych w Warszawie, wśród żołnierzy Powstania.

fot. archiwum Magdaleny Czajkowskiej