Stanisław Kasprzysiak urodził się 12 października 1931 roku w Zamościu, zmarł 9 grudnia 2019 roku w Warszawie. Tłumacz, eseista, prozaik i archeolog.

Dokonał wielu przekładów literatury włoskiej, m.in.: Cesare Pavese, Dialogi z Leukoteą (1975); Gabriele d’Annunzio, Triumf śmierci (1976); Giacomo Leopardi, Dziełka moralne Salvatore Satta (1979), Dzień sądu (1982); Rzymskie epitafia, zaklęcia i wróżby (z łac., 1990); Giorgio Colli, Narodziny filozofii (1991), Nicola Chiaromonte, Granice duszy (1994), Co pozostaje (2001); Guido Ceronetti, Drzewa bez Bogów (1994); Roberto Calasso, Zaślubiny Kadmosa z Harmonią (1995); Alberto Savinio, Wyjście z labiryntu (2001); Giuseppe Tomasi di Lampedusa, Szekspir (2001), O Stendhalu (2002), Gepard (2009).

W latach 1987–2003 opublikował kilkanaście szkiców eseistycznych, m.in.: Nie może być inaczej (1987), Rozmowa z Cieniem (1994), Pobór pod Termopile (1995), Można wdać się w rozmowę (1999), Pozostaje Grecja (2000), Żeby nie wszystko było przeciw nam (2002), Pod popiołami serca (2003) oraz wiele wierszy z cyklu Z zimowego letargu.

Otrzymał nagrody Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich za przekład esejów Guida Ceronettiego (1996), ZAiKS-u za twórczość przekładową (2000) oraz Rządu Republiki Włoskiej „Premio Natzionale Traduzioni 2002” i order „Stella della Solidarieta Italiana” (2004) za zasługi dla włoskiej kultury.

fot.© Janusz Majewski