Magdalena Zawadzka urodziła się 29 października 1944 roku w Filipowicach. Po wojnie mieszkała z rodzicami w Szczecinie, bo za działalność w AK w czasie wojny, szczególnie za udział w Powstaniu Warszawskim, jej ojciec wraz z rodziną został zmuszony do opuszczenia Warszawy. Kilka lat później Zawadzcy wrócili do stolicy i zostali tu już na zawsze.
Po sukcesach w Młodzieżowym Studium Poetyckim Magdalena Zawadzka zdecydowała się na studia aktorskie i została studentką warszawskiej PWST. Dyplom uzyskała w 1966 roku, choć mimo zakazu ze strony uczelni, zadebiutowała już w 1962 roku w filmie Spotkanie w „Bajce". Tam po raz pierwszy spotkała Gustawa Holoubka, a w filmie partnerowała Andrzejowi Łapickiemu. Odmówiła obu panom nawet zaproszenia na kawę, bojąc się „zgubnego wpływu artystów”, przed którym przestrzegali ją rodzice. Potem przyszły role w filmach: Rozwodów nie będzie, Wojna domowa, Sublokator, Pieczone gołąbki, Mały, Mocne uderzenie, a przede wszystkim słynna rola Baśki w filmie Pan Wołodyjowski i serialu Przygody Pana Michała.
Początkowo chętnie obsadzana w rolach komediowych, grywała przede wszystkim beztroskie współczesne dziewczyny, zalotne i śmiałe, bez kompleksów. Dopiero Basia Wołodyjowska w filmie Jerzego Hoffmana w 1968 roku dała jej pełne pole do popisu. Magdalena Zawadzka zagrała bez wątpienia najlepszą Sienkiewiczowską bohaterkę. Postać Basi zmieniała się w miarę rozwoju akcji, od beztroskiej w swej młodzieńczej radości i czupurności, do dojrzałej, tragicznie doświadczonej przez los kobiety. Do dzisiaj Basia jest utożsamiana z Magdaleną Zawadzką. Dzięki tej roli stała się najpopularniejszą polską aktorką roku 1970, zdobyła Złotą Maskę i tytuł Gwiazdy Filmowego Sezonu.
Rola Baśki Wołodyjowskiej przyniosła aktorce ogromną popularność i sympatię widzów, ale to teatr zawładnął nią na dobre. Stworzyła wiele wspaniałych kreacji na scenach Teatru Dramatycznego i Ateneum w Warszawie, a obecnie w teatrach Polonia i Prezentacje. Role w Teatrze Telewizji (Lady Mackbeth w Makbecie i tytułowa rola w Poskromieniu złośnicy) przyniosły jej uznanie i pochwałę krytyki.
W 1973 roku została żoną Gustawa Holoubka, wspaniałego aktora, któremu partnerowała w filmie i na scenie. Po jego śmierci w marcu 2008 roku napisała opowieść o ich wspólnym bardzo szczęśliwym i spełnionym życiu, która stała się bestsellerem 2012 roku. Opiekę literacką nad książką objęła Zofia Turowska, biografistka i pisarka.
Za wieloletnią pracę i wielkie zasługi została odznaczona w 2003 roku Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, a w 2014 roku Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.
W 2012 otrzymała prestiżową nagrodę Teatru Polskiego Radia Wielki Splendor za „wybitne kreacje w słuchowiskach oraz twórczy wkład na rzecz rozwoju i umacniania rangi radia artystycznego w Polsce". W 2015 tytuł Mistrza Mowy Polskiej, przyznawany osobom „posługującym się językiem polskim z prawdziwą maestrią i pasją”, a w 2016 podczas Festiwalu Aktorstwa Filmowego im. Tadeusza Szymkowa we Wrocławiu nagrodę Platynowego Szczeniaka za wybitne osiągnięcia w aktorstwie filmowym.
fot. © Zuza Krajewska / Laf dla VIVA!
