Kiedy Edith Piaf poznaje Théo Lamboukasa przyciąga ich siła kontrastów. On wywodzi się ze szczęśliwej, kochającej rodziny greckiego pochodzenia. Ona jest sierotą z ubogich przedmieść Paryża. Théo jest wysoki, przystojny, w pełni sił, zaś drobniutką, osłabioną Edith toczy od lat ciężka choroba wątroby. On ma dopiero dwadzieścia sześć lat i życie stoi przed nim otworem. Ona jest o dwadzieścia lat starsza i doskonale wie, że powoli zbliża się do kresu.  Łączy ich potrzeba bliskości i mimo pozornej pogody, mroczne spojrzenie na życie. Edith sporo przeżyła i straciła wielu bliskich. Théo właśnie wrócił z wojny w Algierii i nie opuszczają go ponure obrazy z pola walki.

Kiedy młody mężczyzna pojawia się pewnej nocy w paryskim mieszkaniu pieśniarki, jeszcze nie wie, że spędzi przy bulwarze Lannes resztę swoich dni. Wkrótce wyprowadzi się z rodzinnego domu na prowincji i wbrew woli rodziny rzuci posadę fryzjera w prestiżowym salonie Elizabeth Arden.  Zacznie uczyć się śpiewu i przyjmie sceniczny pseudonim wymyślony przez Edith: Théo Sarapo.

O ślubie czterdziestosiedmioletniej Edith Piaf z dwadzieścia jeden lat młodszym od niej pięknym Grekiem było bardzo głośno. Podobnie jak o ich miłości. Niektórzy nie wierzyli w szczerość uczuć młodego fryzjera, który dzięki słynnej Piaf znalazł się nagle wśród wybitnych muzyków Paryża, a potem także u boku pieśniarki stanął na scenie. Jednakże większość wielbicieli ciężko doświadczonego przez los Wróbelka – jak z czułością nazywano Edith – cieszyła się jej szczęściem.

Rodzicom Théo trudno będzie pogodzić się z myślą o związku ich syna z dużo starszą kobietą, nawet jeśli jest nią Edith Piaf. Natomiast młodsza siostra Théo, autorka wspomnień, zamieszka wkrótce z młodą parą.

Jako osiemnastolatka Christie zacznie dzielić z państwem Sarapo ich artystyczną codzienność: próby, koncerty, wywiady, zagraniczne tournée. Ale nie tylko. Christie stanie się zaufaną przyjaciółką obojga, choć w zupełnie różnych okresach. Najpierw połączy ją nić przyjaźni z żoną jej brata – Edith pomoże jej wkraczać w dorosłość, zaś Christie będzie pocieszać Edith w chwilach słabości. Wsparcie siostry okaże się nieocenione dla Théo, gdy Edith Piaf będzie walczyć o życie; jej doświadczeniem staną się szpital, śpiączka, dieta, rekonwalescencja i kolejne nawroty choroby; aż do śmierci. Jak pisze Christie, Edith u boku jej brata i w ich kochającej się greckiej rodzinie pieśniarka znalazła wszystko, za czym zatęskniła.

Interesująca jest bliska perspektywa, z jakiej Autorka obserwowała Edith Piaf – artystkę niezwykłą, charyzmatyczną, a zarazem mądrą i doświadczoną kobietę, która – wywodząc się z nizin społecznych, wychowana w biedzie – potrafiła wspiąć się na szczyt kariery pieśniarskiej i już za życia stać się legendą francuskiej piosenki. Życie Edith wypełniała muzyka. W jej domu bywali i pracowali najsłynniejsi twórcy, a ona – obdarzona niezwykłą wrażliwością – umiała dostrzec talent innych. Yves Montand, Charles Aznavour – to ona ich odkryła. I to ona wybrała Théo, w którym zobaczyła wymarzonego partnera nie tylko na scenie, ale i na co dzień. I spędziła u jego boku osiemnaście szczęśliwych miesięcy. Ostatnich osiemnaście miesięcy swojego życia…

W 2013 roku minęło pięćdziesiąt lat od śmierci Edith Piaf. Ale jej legenda nie umarła...

Edith Piaf urodziła się 19 grudnia 1915 roku w Paryżu. Była wspaniałą pieśniarką francuską.

Napisano o niej wiele biografii, ale niektóre fakty z jej życia pozostały tajemnicą. Ojcem Edith Piaf był Louis Alphonse Gassion, akrobata cyrkowy, matką śpiewaczka znana pod pseudonimem artystycznym Line Marsa. Porzucona przez matkę, krótko mieszkała z babką. Zanim ojciec wstąpił do wojska, aby walczyć na froncie, zabrał ją do swojej matki, która w Normandii prowadziła dom publiczny. Tamtejsze prostytutki pomagały ją wychować. Gdy miała trzy lata, straciła wzrok i była niewidoma do siódmego roku życia. Młodość spędziła na ulicach Paryża. W wieku piętnastu lat zajęła się śpiewaniem ulicznym.

W 1935 roku w wieku dwóch lat zmarła jej jedyna córka.

Została odkryta w 1935 roku przez impresaria Louisa Leplée i rozpoczęła występy w jego kabarecie Le Gerny’s przy Champs-Élysées, pod pseudonimem La Môme Piaf (mały wróbelek), który stał się później znany milionom wielbicieli jej talentu. W 1936 roku miała pierwsze nagranie dla wytwórni Polydor. W czasie wojny Piaf występowała w lokalach, współpracując z francuskim ruchem oporu.

Słynęła z niebywałej ekspresji i dramatyzmu w wykonywaniu piosenek specjalnie dla niej pisanych. Jej chropowaty i stosunkowo niski głos kontrastował z drobną sylwetką (147 cm), co fascynowało widzów m.in. paryskiej Olympii, z którą była przez lata związana.

Śpiewała także w USA, odnosząc spore sukcesy. Poza jej talentem widzów przyciągała też otaczająca Piaf legenda, wynikająca z jej przeszłości oraz z nieudanych związków uczuciowych, które z jednej strony zwiększały dramatyzm jej recitali, a z drugiej pogłębiały chorobę, z którą zmagała się heroicznie do końca życia.

Osiągnąwszy szczyty kariery, zaczęła pomagać młodym piosenkarzom, ułatwiając im start artystyczny (wśród nich byli m.in. Yves Montand, z którym miała trwający kilka lat romans, Gilbert Bécaud czy Charles Aznavour).

Była dwukrotnie zamężna. Ze swym pierwszym mężem Jacquesem Pillsem wzięła ślub 20 września 1952, jednak po czterech latach rozwiedli się. W latach 1948–1949 miała romans z żonatym Marcelem Cerdanem, mistrzem świata w boksie.

9 października 1962 wyszła za młodszego od siebie o dwadzieścia jeden lat Théophanisa Lamboukasa, znanego jako Théo Sarapo, któremu usiłowała pomóc w karierze piosenkarskiej. Pomimo osobliwości tej sytuacji, krytykowanej przez wielu jej przyjaciół, Lamboukas okazał się jej wiernym przyjacielem, opiekującym się troskliwie piosenkarką, aż do jej śmierci.

Piaf zmarła 10 października w Grasse. Jest pochowana na cmentarzu Père Lachaise. Na jej pogrzebie zebrało się 40 tysięcy ludzi, a na jej grobie do dziś składane są kwiaty.

Wiele osób inspirowało się jej muzyką i pisało własne piosenki. Twórczość artystyczna Piaf należy do klasyki piosenki francuskiej i pomimo całkowicie innych obecnie standardów i gustów jest chętnie słuchana na całym świecie i wznawiana przez wydawnictwa muzyczne.