Przejmująca biografia znakomitej aktorki i szlachetnego Człowieka.
„Nie ma Dymnej bez ognia. Podziwiam Anię i pożar serc, który wznieca” – Grzegorz Turnau.
„Aniu, jakie to szczęście, że przez tyle już lat jesteśmy razem w sztuce, pomocy innym, przyjaźni, i jesteśmy sobie wierni!” – Jerzy Stuhr.
„Nikt nie klnie tak pięknie jak Dymna!” – Sonia Bohosiewicz.
„Są kobiety piękne i mądre. Kobiet pięknych i mądrych, a przy tym dobrych i szlachetnych jest jednak na świecie mało. A takich, które byłyby dodatkowo świetnymi aktorkami? Anna Dymna tylko tym różni się od jednorożca, że istnieje” – Maciej Wojtyszko.
„Prawdziwa Barbara Radziwiłłówna na pewno nie była taka piękna i seksowna jak Ania!” – Janusz Majewski.
„To jedyny znany mi przypadek połączenia doskonałości ciała i ducha. Piękna, dobra kobieta i prawdziwy, niezawodny kumpel. Myślę o niej jak o najbliższej mi rodzinie” – Jan Englert.
„Anna Dymna pojawiła się w szczególnym momencie mojego życia. Jej obecność i pomoc wszystko zmieniły: dała mi wiarę, że jestem potrzebny, i siłę do realizacji moich marzeń” – Janusz Świtaj.
„Mądra, dobra, pracowita, i do tego piękna. Nic dziwnego, że syn stale poszukuje na jej plecach zaczątków skrzydeł. Czarownica jak Małgorzata Mistrza Bułhakowa” – Kira Gałczyńska.
„Zasłona przed nieszczęściem,
zasłona przed smutkiem,
zasłona przed wrażeniem,
że czuje się pustkę,
zasłona, co rozpaczy tu zabrania wejścia,
zasłona, co odsłania się tylko dla serca,
zasłona skromna, płocha,
zasłona intymna,
no jaka to zasłona?
To zasłona Dymna!”
– Jacek Cygan.
Fascynujący portret jednej z najwybitniejszych polskich aktorek teatralnych i filmowych, oddanej chorym i niepełnosprawnym, dla których założyła Fundację „Mimo Wszystko” i działa w niej jako Pierwsza Wolontariuszka.
Życie nie szczędziło jej wspaniałych chwil i wielkich wzruszeń ani tragicznych doświadczeń. Zmagania zahartowały ją i nauczyły służyć słabszym, bezbronnym.
Książka Elżbiety Baniewicz daje doskonały obraz epoki: najlepszych lat polskiego teatru i jego wybitnego ośrodka, Starego Teatru w Krakowie (z którym Dymna przez całe zawodowe życie jest związana), oraz Teatru Telewizji, dzięki któremu do dziś możemy oglądać jej wybitne role.
Anna Dymna – urodziła się 20 lipca 1951 roku w Legnicy. Jest aktorką teatralną i filmową, założycielką i prezeską Fundacji „Mimo Wszystko”, członkinią Międzynarodowej Kapituły Orderu Uśmiechu oraz Rady Programowej Radia RMF Classic. Jest matką chrzestną sztandaru 2. Korpusu Zmechanizowanego im. Władysława Andersa, pomysłodawczynią Ogólnopolskiego Przeglądu Twórczości Teatralno-Muzycznej Osób Niepełnosprawnych „Albertiana” oraz Festiwalu Zaczarowanej Piosenki im. Marka Grechuty dla uzdolnionych wokalnie osób niepełnosprawnych.
Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Od 1990 jest wykładowczynią na tej uczelni. Od 1973 związana z krakowskim Starym Teatrem. Zadebiutowała w 1969 w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie w roli Isi i Chochoła w Weselu Stanisława Wyspiańskiego w reżyserii Lidia Zamkow. Zagrała ponad sto ról teatralnych i filmowych.
W społeczne działania na rzecz ludzi potrzebujących wsparcia Anna Dymna angażowała się na długo przed założeniem własnej Fundacji. Oprócz niesienia pomocy indywidualnej uczestniczyła m.in. w kwestach Obywatelskiego Komitetu Ratowania Krakowa, akcjach Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, Stowarzyszenia „Wielkie Serce”, Fundacji „Mam marzenie”, Fundacji „Nuta Nadziei” i Fundacji „Akogo?”.
W 1999 rozpoczęła współpracę z Fundacją im. Brata Alberta i jej prezesem ks. Tadeuszem Isakowiczem-Zaleskim, pomagając m.in. przy realizacjach inscenizacji Teatrzyku „Radwanek”, którego aktorami są osoby niepełnosprawne intelektualnie, mieszkańcy schroniska w podkrakowskich w Radwanowicach. Odtąd, poświęcając swój prywatny czas, reżyseruje i pisze scenariusze do wszystkich przedstawień „Radwanka”. W 2001 roku była także pomysłodawczynią Ogólnopolskiego Festiwalu Twórczości Teatralno-Muzycznej Osób Niepełnosprawnych „Albertiana”, którego coroczny finał – dzięki staraniom aktorki – ma miejsce na Dużej Scenie Teatru im. J. Słowackiego w Krakowie.
We wrześniu 2003 roku założyła w Krakowie Fundację „Mimo Wszystko”, funkcję jej prezesa od początku sprawując społecznie. Pierwotnym celem Fundacji było utrzymywanie Warsztatów Terapii Artystycznej i opieka nad ich 26 podopiecznymi, niepełnosprawnymi intelektualnie mieszkańcami Schroniska im. Brata Alberta w Radwanowicach, którzy, na mocy zmiany przepisów prawnych, utracili prawo do korzystania z Warsztatów Terapii Zajęciowej finansowanych przez budżet państwa.
Obecnie Fundacja Anny Dymnej „Mimo Wszystko” pomaga wielu osobom chorym i niepełnosprawnym w całej Polsce, a także koordynuje pracę wolontariuszy. Organizuje również Festiwal Zaczarowanej Piosenki im. Marka Grechuty, Ogólnopolskie Dni Integracji „Zwyciężać mimo wszystko” oraz Ogólnopolski Festiwal Twórczości Teatralno-Muzycznej Osób Niepełnosprawnych „Albertiana”. Ponadto Fundacja buduje dwa nowoczesne ośrodki rehabilitacyjno-terapeutyczne: „Spotkajmy się” w nadbałtyckim Lubiatowie i „Dolinę Słońca” w Radwanowicach.
W 2002 zainicjowała odbywający się w niedzielne przedpołudnia Krakowski Salon Poezji w Teatrze im. Juliusza Słowackiego, który prowadzi wraz z Józefem Opalskim, Bronisławem Majem oraz Krzysztofem Orzechowskim, dyrektorem teatru. Salon ma oddziały w wielu miastach Polski i za granicą. Krakowski Salon Poezji został uhonorowany nagroda literacką „Nike” za najciekawszą działalność kulturalną w regionie w 2003.
Od 2003 roku (był to Europejski Rok Osób Niepełnosprawnych), na antenie Programu II TVP aktorka prowadzi cykliczny program „Anna Dymna – spotkajmy się”. Porusza w nim tematy miłości, akceptacji, samotności, szczęścia, wiary i nadziei. Gośćmi audycji są osoby niepełnosprawne oraz ciężko chore.
