„Śpiewająca Eurydyka”, „Biały Anioł polskiej piosenki”, „Słowik Neapolu” – tak pisały gazety o Annie German i jej niezwykłym głosie.
Kto raz usłyszał Tańczące Eurydyki, nigdy nie zapomni głosu Anny German. W Polsce – do czasu emisji serialu Anna German. Tajemnica białego anioła.– pamięć o artystce przygasła. Do niedawna prawie nieobecna w polskich mediach, bardzo popularna była wciąż we Włoszech, Stanach Zjednoczonych, Japonii, a w krajach byłego bloku wschodniego jest postacią kultową. W Rosji i na Ukrainie do dziś mówią o niej „nasza Anuszka”. Wielbiona i czczona, ma swoją gwiazdę w alei gwiazd, jej imieniem nazwano asteroidę, rosyjską odmianę powojnika, ulicę w Uzbekistanie; piosenka zatytułowana Nadzieja (Nadieżda) była hymnem radzieckich kosmonautów i wspierała rodziny okrętu podwodnego Kursk. W Rosji wciąż jest królową, nawet dla młodych ludzi. Miała szansę na światową karierę. Jako pierwsza Polka wystąpiła w paryskiej Olimpii. Śpiewała w siedmiu językach, na czterech kontynentach.
Kobieta z klasą – piękna, subtelna, świetnie ubrana, serdeczna, wyrozumiała, łagodna – nie lubiła mówić o sobie. Zdobywała laury na festiwalach w Opolu i Sopocie.
Los nie szczędził Annie German nieszczęść już w dzieciństwie. Po festiwalu w San Remo, u progu międzynarodowej kariery, w sierpniu 1967 roku na Autostradzie Słońca we Włoszech uległa wypadkowi samochodowemu. Cudem przeżyła. Zakuta w gipsowy pancerz, długie tygodnie walczyła o życie, o powrót do zdrowia i śpiewania. Zaczęła pisać i komponować. Zaskoczyła męstwem, optymizmem, siłą woli i walki. Wróciła i zaśpiewała Człowieczy los.
Książka Marioli Pryzwan, od lat zafascynowanej Anną German, to biografia złożona ze wspomnień bliskich, przyjaciół, współpracowników pieśniarki. Traumatyczne dzieciństwo opowiedziane przez matkę, droga do muzycznej kariery – przez przyjaciół z lat młodości i sceny, tragiczny wypadek i rehabilitacja – przez lekarzy, historia miłości – przez męża i przyjaciół rodziny.
Na kartach jej książki śledzimy trudny i barwny „człowieczy los” Anny German: dzieciństwo spędzone w Azji Środkowej, młodość we Wrocławiu, początki kariery w Estradach: Wrocławskiej, Rzeszowskiej i Olsztyńskiej. Sukcesy na festiwalach piosenki w Opolu, Sopocie i Ostendzie, występy we Włoszech, a potem tragiczny wypadek, długą rehabilitację i triumfalny powrót na scenę; uwielbienie w Związku Radzieckim i… powolne odchodzenie w cień w Polsce.
Prawdziwe wydarzenia – nie zawsze wiernie oddane przez film, jeszcze ciekawsze i bardziej przejmujące niż serial – wzbogacone zostały dużymi kolorowymi reprodukcjami ponad 300 zdjęć i dokumentów.
„Śpiew był jej życiem. W jednym z wywiadów powiedziała: «Myślę, że każdy z nas ma swoją gwiazdę. Może nią być miłość, praca, macierzyństwo… Tylko trzeba zrobić wszystko, żeby nie gasł jej blask. Moja gwiazda – to piosenka»”.
Piosenkarkę wspominają najbliżsi – matka i mąż oraz przyjaciółka Anna Kaczalina. Wspominają koleżanki i koledzy ze środowiska artystycznego, m.in. Krzysztof Cwynar, Jerzy Ficowski, Katarzyna Gärtner, Witold Gruca, Marek Sewen, Sława Przybylska, Irena Santor, Stefan Rachoń, Szymon Szurmiej, Roman Ziemlański.
Obraz uzupełniają fragmenty biograficznej książki Aleksandra Żygariowa.
Obecne wydanie poszerzone zostało o wspomnienia szwagierki Anny German Wiesławy Tucholskiej-Rozenek, Krzysztofa Krawczyka, Mariana Lichtmana z zespołu Trubadurzy, Jana Horodniczego (z Estrady Olsztyńskiej), Witolda Bartnikowskiego (jurora festiwali), reżysera programów rozrywkowych Tadeusza Aleksandrowicza, poetki Joanny Kulmowej, pisarza Jarosława Abramowa-Newerlego, piosenkarek Danuty Rinn i Reny Rolskiej, aktorek Hanki Bielickiej i Adrianny Godlewskiej, koleżanki z Włoch Hanny Grzesik, żeglarza Leonida Teligi, a także góralki, w której karczmie Anna i Zbyszek wyprawili przyjęcie weselne. Po raz pierwszy też drukowane są niektóre listy Anny German, m.in. Anny Kaczaliny, do księdza Jana Twardowskiego i do Pawła Grzesika, syna Hanny.
W 2012 roku, w trzydziestą rocznicę śmierci Anny German w kooperacji rosyjsko-polsko-ukraińsko chorwackiej powstał serial Anna German. Tajemnica białego anioła. Książki Marioli Pryzwan stanowiły podstawę do przygotowań i pisania scenariusza przez twórców, choć w wielu miejscach film zdecydowanie odbiega od prawdy, przekłamując nawet niektóre fakty. W roli Anny German wystąpiła Joanna Moro, która brawurowo zagrała rolę pieśniarki. Wykorzystano też piosenki śpiewane przez Annę German, a tylko kilka zaśpiewała ukraińska piosenkarka Władysława Wdowiczenko.
Serial w Polsce pobił rekordy oglądalności. Na nowo słuchamy piosenek German, a rzesza wielbicieli jej niezwykłego głosu i nastroju, który tworzy, stale się powiększa.
Anna German nie lubiła mówić o sobie. Zebrane przez Mariolę Pryzwan wspomnienia tworzą piękny portret kobiety, która w każdym człowieku starała się dostrzec dobro.
ANNA GERMAN urodziła się 14 lutego 1936 roku w Urgenczu (ZSRR). Była polską piosenkarką i kompozytorką, z wykształcenia geologiem. Śpiewała w siedmiu językach: po polsku oraz rosyjsku, niemiecku, włosku, hiszpańsku, angielsku i łacinie.
Laureatka festiwali m.in. w Monte Carlo, Wiesbaden, Bratysławie, San Remo, Neapolu, Viareggio, Cannes, Ostendzie, Sopocie, Opolu, Kołobrzegu, Zielonej Górze. Dwukrotnie uznana za najpopularniejszą polską piosenkarkę wśród Polonii amerykańskiej (1966, 1969). Zdobywczyni złotej płyty za longplay nagrany w 1970 roku. Zmarła 25 sierpnia 1982 roku w Warszawie.
Występowała w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Wielkiej Brytanii, Australii, Francji, Portugalii, Włoszech, na Węgrzech, w Mongolii, NRD, RFN, CSRS oraz ZSRR. Wydała płyty w języku polskim, rosyjskim i włoskim.
