Drugi tom cyklu (po Domu przy Alei Rothschildów) o rodzinie Sternbergów, niemieckich Żydów mieszkających pod tytułowym adresem we Frankfurcie nad Menem.
Lata dwudzieste XX wieku. Niecałe dziesięć lat po wojnie (w trakcie której zakończył się tom pierwszy) życie w Niemczech toczy się normalnym torem. Jest to jednak normalność inna niż ta, do której przywykli kupiec Johann Isidor Sternberg i jego żona Betsy – to czasy emancypacji kobiet, większej niż przed wojną swobody obyczajowej, a także ogromnej popularności kina, kabaretu i kawiarnianych spotkań. Taka rzeczywistość wiele obiecuje ich dzieciom. Dwudziestosześcioletni Erwin, student sztuk pięknych, ma nadzieję zostać wybitnym malarzem, Clara, jego siostra bliźniaczka, bryluje w towarzystwie, a osiemnastoletnia Victoria, wytworna i pewna siebie, a przy tym nieco naiwna, marzy o karierze aktorskiej. W rzeczywistości tej całkiem nieźle odnajdują się także skromna Anna, nieślubna córka Johanna Isidora i rówieśnica Victorii, jedenastoletnia Alice przeżywająca fascynację młodą nauczycielką niemieckiego, a także ośmioletnia córka Clary, Claudette.
To czasy powojennego kryzysu, w którym pojawiają się już zdarzenia zapowiadające nowy okres: właśnie ukazuje się Mein Kampf, rodzina zaczyna odczuwać rosnącą wrogość o podłożu antysemickim, a im bliżej do przejęcia władzy przez nazistów, stopniowo następują wydarzenia, które znamy z historii: ulicami przechodzą parady ludzi w brunatnych mundurach, płoną książki żydowskich autorów, niszczone są wystawy sklepów prowadzonych przez Żydów, zmieniają się nauczyciele w szkołach, władze miast i nazwy ulic. Większość osób pochodzenia żydowskiego, także Sternbergowie i Feuereisenowie, prędzej czy później traci pracę, dach nad głową, spokój, poczucie godności. Chociaż jednak fala nienawiści i przyzwolenie na nią są silne, pojawiają się także jednostki, które się jej nie poddają.
Jedynym ratunkiem przed tym, co dzieje się w kraju, wydaje się emigracja, na którą udaje się także część młodych Sternbergów: Alice wyjeżdża do Afryki, a Clara, Erwin i Claudette – nie bez trudu – zdobywają wizę do Palestyny. Emigruje także mąż Victorii.
Dzieci z alei Rothschildów to powieść, w której wraz z upływem czasu osobiste życie bohaterów coraz silniej splata się z rzeczywistością społeczno-polityczną. Fabuła obejmuje niecałe 11 lat (od grudnia 1926 do listopada 1937 roku) – dość, żeby poprzez losy jednej rodziny ukazać zmiany historyczno-społeczne w Niemczech czasów międzywojennych, wzrost napięcia, narastanie grozy związanej z antysemityzmem.
Jednocześnie, podobnie jak pierwszy tom cyklu, powieść dotyka spraw uniwersalnych – zmiany postaw życiowych, rozczarowań i lęku, zacieśniających się więzów rodzinnych i niesnasek, które także w rodzinie Sternbergów się pojawiają.
