Premiera listopadowa wydawnictwa Marginesy okazała się dla mnie świetną, odprężającą lekturą. Dałam jej aż 8 gwiazdek, co jest wielką nagrodą dla powieści w sumie rozrywkowej, bo wciąga, bawi i uczy, ale tak mimochodem.

Początek XX wieku. Londyńskie sufrażystki walczą o prawa kobiet. Problem w tym, że ich szeregi są zróżnicowane i nie ma wśród nich jedności.
Nic więc dziwnego, że pojawia się ktoś, kto chce wykorzystać to do własnych celów...

Walka o równouprawnienie i prawo do głosowania wymagała od sufrażystek wiele cierpliwości i poświęcenia. Zdarzały się wśród nich podziały i radykalne pomysły. O zawirowaniach związanych z działaniami mającymi na celu przyznanie kobietom posiadanych przez mężczyzn przywilejów, opowiada wymowny kryminał historyczny autorstwa Lucy Ribchester.

Główną bohaterką utworu, którego akcja dzieje się w latach 1912 – 1913, jest marząca o byciu dziennikarką z prawdziwego zdarzenia, Frankie George. Ambitna, niezależna i nietuzinkowa dziewczyna dostaje posadę w redakcji „London Evening Gazette”. Przyznawane jej zlecenia nie satysfakcjonują jednak młodej i wybiegającej poza schematy przedstawicielki płci pięknej. W końcu jednak pojawia się szansa zaprezentowania swoich możliwości: przeprowadzenie wywiadu ze słynną sufrażystką i akrobatką, Ebony Diamond. Od początku jednak nic nie idzie po myśli Frankie. Bohaterka wywiadu nie ma bowiem zamiaru z nią współpracować, a na dodatek w przedziwnych okolicznościach dochodzi do jej zaginięcia. Jakby tego było mało, w mieście popełnione zostają dwa brutalne morderstwa, w pewnym sklepie z gorsetami dzieją się bardzo dziwne rzeczy, a Frankie odkrywa intrygę, od której jeżą się aż włosy na głowie. Intrygę, która może wstrząsnąć Anglią i która pociągnąć za sobą może wiele śmiertelnych ofiar.

W Sufrażystkach fakty historyczne mieszają się z fikcją literacką. Wydarzeniom, które rzeczywiście miały miejsce, towarzyszy wykreowana przez autorkę akcja, a postaci fikcyjne funkcjonują ramię w ramię z pionierkami równouprawnienia „z krwi i kości”. Dodaje to książce kolorytu i wyrazistego charakteru. Na uwagę zasługuje niezwykły klimat stolicy Anglii początku XX wieku, który wspaniale udało się odmalować Lucy Ribchester. Dzięki pracy źródłowej wykonanej przez autorkę, z łatwością możemy bowiem cofnąć się w czasie i wyobrazić sobie realność opisywanych miejsc i sytuacji.

Czy warto sięgnąć po Sufrażystki?. Kto interesuje się tematyką aktywistek, które przetarły szlaki dla demokratycznych zmian na świecie i lubi książki historyczne - powinien. Wprawdzie akcja rozwija się powoli, a obszerność powieści może nużyć, ale dzieło szkockiej autorki ma swój urok. Po przeczytaniu ponad czterystu stron utworu Lucy Ribchester mam jednak pewien niedosyt i nie jestem usatysfakcjonowana w 100%. Może wpływ na to ma lekki „chaos” w postępowaniu bohaterek, może brak pełnej odsłony charakteru jednej z kluczowych postaci. Na pewno jednak razi mnie brak większego optymizmu w zakończeniu i w przedstawianych scenach, bo choć sufrażetki nie zawsze działały w „białych rękawiczkach”, książka o kobietach walczących o prawa wyborcze, zasługuje moim zdaniem na bardziej „pogodną aurę”. Oczywiście czepiam się niuansów, co od czasu o czasu mi się zdarza, bo Sufrażystki to z całą pewnością pozycja, którą szkoda w księgarni przegapić. Przede wszystkim dlatego, że współczesne kobiety ogromnie dużą zawdzięczają swoim odważnym i walecznym przodkiniom i poprzedniczkom. Każda książka przypominająca o niestrudzonych buntowniczkach i bojowniczkach o zmiany w systemach prawnych jest więc na wagę złota tym bardziej, że na te zmiany piękniejsza płeć musiała tak długo czekać.

W 1903 roku Christabel i Sylvia Pankhrust, zawiedzione nieskutecznymi działaniami sufrażystek, założyły Women's Social and Politycal Union (Społeczna i Polityczna Unia Kobiet- SPUK), tworząc tym samym bardziej radykalny odłam kobiecego ruchu emancypacyjnego.

Po raz pierwszy słowo „sufrażetki" zostało użyte w 1906 roku w gazecie Daily Mail, jako pejoratywne określenie kobiet, które zakłóciły zebranie wyborcze Winstona Churchila. Były bojowniczkami o prawo głosu dla płci pięknej. Zgodnie z hasłem „Czyny zamiast słów" rozbijały szyby witryn sklepowych, organizowały marsze, a nawet podkładały bomby w rezydencjach brytyjskich polityków. Nie miały na celu stosowania przemocy, ale chciały, by je usłyszano. Masowe aresztowania i blokada zgromadzeń przez policję, zmusiły je do strajków głodowych, co pociągnęło za sobą tragiczne skutki. Kobiety osadzone w więzieniach przymusowo karmiono sondą. Ale warto było, bo walka o prawa wyborcze zakończyła się sukcesem w 1928 roku. Brytyjski Parlament przyznał kobietom prawo głosu na równi z mężczyznami. To są fakty, które wykorzystała w swej książce Lucy Ribchester, by poprowadzić czytelnika przez wciągającą kryminalną intrygę.

Szkocka pisarka w posłowiu wyjaśnia, że historyczne wydarzenia potraktowała bardzo luźno: Chociaż fabuła tej książki dotyczy walki o prawa wyborcze kobiet, jest to fikcja literacka, dlatego często zmieniam, fałszuję albo świadomie przekręcam fakty historyczne, żeby dopasować je do swojej opowieści (str. 423). Historycy zatem nie mają sie do czego przyczepić, ale mnie zastanawia inna rzecz- dlaczego polski wydawca zdecydował się na tytuł Sufrażystki skoro tło działań grupy głównych bohaterów stanowią wydarzenia związane z sufrażetkami.

Londyn 1912 roku. Frankie George - ambitna chłopczyca, paląca papierosy i chodząca w spodniach,  pracuje dla brukowca „London Evening Gazette", gdzie ma swoją rubrykę, w której prowadzi kącik porad dla pań oraz zamieszcza w nim ploteczki ze świata society, które sprzedaje jej emerytowana i dystyngowana dama do towarzystwa - Iskierka. Frankie jest niepokorna, ma dość traktowania jej jako niepoważnej dziennikarki, chce udowodnić, że potrafi więcej, niż pisanie o babskich problemach z doborem odpowiedniego kapelusza do wieczorowej sukni.

Okazja trafia się już niebawem. Naczelny zleca dziewczynie napisanie artykułu o Ebony Diamond- akrobatce cyrkowej i sufrażetce. Dziennikarka udaje się do sklepu z gorsetami, gdzie jest świadkiem tajemniczej sceny rozgrywającej się między Ebony a właścicielem sklepu - Olivierem Smythem. Od tego momentu wydarzenia zaczynają nabierać tempa. Dwa trupy, tajemnicze zniknięcie Ebony podczas występu, kobieta z nadgniłą szczęką, tancerka z wężem, karły, fetyszyści, trucizna, kokaina, akcje sufrażetek, bomby, tłuczenie szyb oraz oryginalna Fabryka Klepsydr - tego nie można tak zostawić i Frankie o tym wie. Wraz z Milly i Liamem daje się wciągnąć w intrygę i na własną rękę prowadzi śledztwo. Pomaga im Iskierka.

Jest morderstwo, to musi być i dochodzenie, a jak jest dochodzenie, to musi być i policja - czyli typowy sztafaż kryminalny. Pojawia się inspektor Primrose, stojący na czele specjalnie powołanego oddziału do tropienia wykroczeń sufrażetek. Akcja biegnie więc dwutorowo: z jednej strony podążamy za domysłami Frankie i jej ekipy, z drugiej przypatrujemy się poczynaniom służb bezpieczeństwa.

Oczywiście, policjant wypada na tle ambitnej dziennikarki blado i nie wydaje się zbyt rozgarnięty. Jest postacią wewnętrznie rozdartą. Nie chce być brutalny wobec sufrażetek, stara się być rozsądny  w przeciwieństwie do porywczego Willsona. Z jednej strony jego służbowym obowiązkiem jest tępienie działalności emancypantek, z drugiej jednak strony widać, że inspektor coraz bardziej skłania się do stanięcia po tej drugiej stronie.

Frankie i Ebony, Promrose to postaci pierwszoplanowe, do nich jeszcze dochodzi Milly, która uciekła z Kairu, splamiła rodzinne imię i została cyrkową tancerką oraz wspomniana już wcześniej Iskierka.

Sufrażystki to, jak informuje na okładce wydawca, kryminał historyczny i to się zgadza. Jest zagadka, śledztwo, czarny charakter, ambitny detektyw i historyczne wydarzenia stanowiące kanwę powieści. To, co udało się debiutującej autorce, to oddanie kolorytu epoki. Ribchester zabiera nas do edwardiańskiego Londynu, snujemy się z nią po zaułkach, mrocznych klubach, odwiedzamy ówczesne sklepy.

Ale są też i sprawy ważniejsze. Ribchester pokazuje wewnętrzne rozwarstwienie ruchu emancypacyjnego. Spory, podziały, które w efekcie prowadzą do tragedii. Do tego jeszcze świetnie został ukazany świat ówczesnych mediów oraz teatrów rewiowych.

Sufrażystki to nie tylko dobrze skonstruowany i wciągający kryminał, to również powieść o różnych drogach dążenia do wolności. Frankie chce być niezależną i poważnie traktowaną dziennikarką, więc robi wszystko, by dopiąć swego. Milly ucieka przed surową matką i konwenansami, a swój bunt wyraża ucieczką z domu i poślubieniem Francuza. Ebony walczy o prawa kobiet. Wszystkie łączy jedno - determinacja.

Kiedy uświadamiam sobie, że sufrażystki z trudem wywalczyły dla kobiet pierwsze podstawowe prawa zaledwie sto lat temu, ogarnia mnie przygnębienie na myśl o tym, jak wcześniej wyglądał świat płci zwanej piękną. Cztery ściany, mąż i dzieci, obowiązki pani domu i wszędzie pojawiające się ograniczenia - to dosyć smutny scenariusz. O tym kto i jak walczył z nierównością płci w wyjątkowy sposób opowiada Lucy Ribchester.

Frankie George, dziennikarka o osobliwym wyglądzie chłopczycy, dostaje zlecenie opisania sylwetki tajemniczej akrobatki związanej z ruchem sufrażystek. Tak piękna, jak nieuchwytna dla prasy Ebony Diamond z wyglądu skojarzyła mi się od razu z brutalnie zamordowaną Elizabeth Short, zwaną Czarną Dalią. Prezentująca się publiczności w wymyślnych gorsetach dziewczyna, znika pewnego dnia w trakcie przedstawienia. Ponieważ kariera protagonistki wisi na włosku praktycznie od samego początku, a brak artykułu  na temat zaginionej piękności oznaczać będzie dla niej koniec marzeń o miejscu wśród elity dziennikarstwa, Frankie szczególnie angażuje się w odnalezienie Ebony.

"To herb rodowy, czy tak? Piękny. Powinnaś zobaczyć mój. Widnieją na nim barani udziec, kostka mydła karbolowego i koło od taczki." s. 309

Główna bohaterka natrafia na pierwsze ślady spisku w tym samym czasie, gdy policja rozpoczyna śledztwo mające na celu wyjaśnienie dwóch tajemniczych morderstw. Wstawki pokazujące kulisy pracy detektywa Primrose'a sprawiają, że akcja płynnie się rozwija, szczelnie wypełniając luki pozostawione przez narrację ukazująca działania młodej dziennikarki. Chociaż nie jestem fanką powieści detektywistycznych, w Sufrażystkach rozdziały wypełnione po brzegi policyjnym śledztwem w ogóle mi nie przeszkadzały.

Brudne ulice Londynu stają się miejscem akcji powieści łączącej w sobie elementy kryminału oraz fabularyzowanej literatury faktu. Autorka przyznaje, że w wielu miejscach naciąga prawdę i zmienia chronologię prawdziwych wydarzeń, by pasowały do jej narracji. Ogólny zarys tamtych burzliwych czasów pozostaje szkieletem, na który Ribchester narzuca kolejne warstwy swojej historii. Ruch sufrażystek, niezwykle aktywny w pierwszych dekadach ubiegłego stulecia, jest tu niezwykle ważny. Kobiety walczące o prawa wyborcze przerażają i fascynują główną bohaterkę, która żmudnie szuka przyczyny zniknięcia znanej artystki, powoli odkrywając szokującą prawdę.

Na wspomnienie zasługuje też szalona Iskierka, współtworząca z Frankie podrzędne artykuły do London Evening Gazette. Jej drobne dziwactwa, specyficzne poczucie humoru i cięty język w połączeniu z burzliwą przeszłością rzekomej kurtyzany czynią tę postać prawdziwym kuriozum. Szczególnie bawi nadanie tak dziecinnego przydomka osobie, która swą młodość ma już dawno za sobą. Sugerujące wdzięk i delikatność imię zupełnie nie pasuje do osoby, którą czasem aż chciałby się określić mianem złośliwego babska. Element komizmu świetnie uzupełnia wątki kryminalne, nieco ożywiając zakurzony gatunek powieści historycznej. Zdecydowanie warto poznać tę książkę.

Możemy nosić spodnie. Głosować, kandydować, pracować zawodowo. Nie jesteśmy dodatkiem do mężczyzny, kimś gorszym, podległym, pozbawionym możliwości wcielania w życie własnych pomysłów, zabierania głosu w ważnych sprawach.

My, kobiety.

Ok, nie jest idealnie, nie zawsze równo, niekoniecznie sprawiedliwie, nie wszędzie zmiany są widoczne, nie wszyscy zadowoleni, ale śmiem twierdzić, że postęp mamy duży, a układ idealny jest jak yeti. Są tacy, którzy twierdzą, że istnieje, ale mało kto może to udowodnić.

Od ulotek do zamieszek

Lucy Ribchester w powieści Sufrażystki przerzuca nas o wiek wstecz, do Londynu z 1912 roku. To są te czasy, kiedy funkcjonowała Społeczno-Politycznia Unia Kobiet, organizacja prężnie działająca na rzecz walki o prawa płci powszechnie uznawanej za słabą. "Członkinie zaczynały na rogach ulic i jarmarkach, gdzie przemawiały i rozdawały ulotki". To jednak przestało wystarczać niektórym z nich. Rosło napięcie, rosła agresja. Pokojowe uświadamianie coraz częściej ustępowało znacznie bardziej niebezpiecznym akcjom. Zakłócanie zgromadzeń w Izbie Gmin, wybijanie szyb w sklepowych witrynach, awantury kończące się pobytami w więzieniu, wprowadzenie polityki walki w miejsce kampanii informacyjnych, w efekcie - stwarzanie zagrożenia życia, nie tylko swojego, ale i ludzi spoza Unii, oto kierunek, w którym zmierzają działania walczących o prawa kobiet.

Dziennikarka, sufrażetka i tajemnicze zniknięcie

Naszą przewodniczką po awanturniczym Londynie będzie Frankie George, która co prawda do sufrażystek nie należy, ale trudno w niej się dopatrzyć córki, z jakiej mogłaby być dumna bogobojna matka-tradycjonalistka. Frankie ma wygląd chłopczycy, cięty język, pracuje w podrzędnej gazecie nieskutecznie rywalizując z mężczyznami o możliwość napisania artykułu nieco bardziej poważnego niż relacja z otwarcia zakładu krawieckiego, ledwie wiąże koniec z końcem, ale ani myśli wrócić do domu i zostać żoną rzeźnika, którego jej matka chętnie widziałaby w roli zięcia.

Frankie dostaje zlecenie. Ma przeprowadzić wywiad z Ebony Diamond, sufrażetką, która za swoją działalność dwukrotnie siedziała w więzieniu Holloway i właśnie o tym pobycie miałaby opowiedzieć młodej dziennikarce. Określenie "sufrażetka" nie zostało tu użyte przypadkowo. Tak nazwano kobiety z radykalnego odłamu sufrażystek. To właśnie sufrażetki odpowiedzialne były za takie akty jak przykuwanie łańcuchami do ogrodzeń, podpalenia czy wybijanie szyb w oknach wystaw. Do nich należy Ebony Diamond, jak szybko przekona się Frankie - kobieta, która robi wrażenie wyglądem (od samego patrzenie na ściśniętą gorsetem talię, zaczyna brakować tchu) i już przy pierwszym spotkaniu udowadnia, że należy do tych osób, z którymi nie warto zadzierać. 

Spotkanie Frankie i Ebony skończy się awanturą i podpalonym aparatem. 

Jakiś czas później Ebony znika...

Trochę faktów, trochę fikcji

Sufrażerka-cyrkówka rozpływa się w trakcie przedstawienia. Frankie za wszelką cenę chce ją odnaleźć. Towarzyszy jej w tym galeria ciekawych postaci, a same poszukiwania stają się niebezpieczne, dynamiczne i pełne przygód. Dziennikarka ma szansę na materiał życia. Musi tylko odnaleźć Ebony, skłonić ją do rozmowy i... przetrwać. Na razie wszystkie trzy warunki wydają się dość trudne do realizacji. Proste zlecenie zamienia się w trudne śledztwo, które ambitną pannę George poprowadzi do mrocznych zaułków, podejrzanych zgromadzeń, świata cyrkowców, sufrażetek, a nawet do więzienia. 

Pisząc Sufrażystki, Lucy Ribchester wspomagała się prawdziwymi zdarzeniami i rzeczywistymi postaciami, choć przyznaje, że tu i tam zdarzyło jej się przekręcić fakty historyczne, by dopasować je do fabuły. Mamy więc połączenie faktów i fikcji, co szerzej autorka objaśnia w umieszczonej pod koniec książki nocie historycznej, gdzie, ku mojemu zdziwieniu, pisze m.in.: "Chociaż może trudno w to uwierzyć, Iskierka również jest wzorowana na prawdziwej postaci, chociaż wykorzystałam tylko najbardziej podstawowe fakty z jej życia". Iskierka jest postacią tak niesamowitą, że faktycznie - udało się autorce mnie zaskoczyć. Jak przeczytacie książkę to zrozumiecie o co mi chodzi. A swoją drogą, korekta przeoczyła jedno Twinkle w tekście i tak sobie pomyślałam, że fajnie by było, gdyby Iskierka została nieprzetłumaczoną Twinkle. 

Barwny świat i mroczne zakamarki

Sufrażystki to fascynujący kryminał z historycznymi i obyczajowymi nutami. Czyta się tę książkę błyskawicznie, bo wartka akcja wciąga, a świat sufrażetek, cyrkowych cudów i dziwów, tajnych akcji, śledztw kryminalnych i dziennikarskich, ukrywanej i odkrywanej kobiecości, starcia tradycji z potrzebą wolności, zestawienie gorsetów i spodni, kurtyzan i szacownych dam - ten świat jest po prostu fascynujący. Kogoż tu nie znajdziemy!? Są tu człowiek-tygrys, mężczyzna z figurą w kształcie klepsydry ściśniętą gorsetem, dama w naszyjniku z preparowanych myszy, skąpo ubrana kobieta tańcząca z wężem, była pracownica fabryki zapałek cierpiąca na pofosforową martwicę szczęki, ostatnia wielka kurtyzana przesiadująca w skrzynkowej łaźni tureckiej z lornetką teatralną przymocowaną do głowy, by oddając się dobroczynnemu działaniu pary, móc jednocześnie czytać zawieszoną na wstążkach gazetę (spróbujcie to sobie wyobrazić!). Galeria interesujących postaci jest warta uwagi. 

O tańcu i cyrku autorka pisuje dla kilku magazynów i serwisów internetowych, a teraz z powodzeniem umieściła te wątki w powieści, dodając fabule barw i rozmachu. Jest więc kolorowo, z dużym ładunkiem energii, ale i sporą dawką tajemnic, niebezpieczeństw, mrocznych zakamarków. W końcu nie wiadomo co stało się z Diamond, a śledztwo Frankie doprowadza ją w naprawdę nieciekawe rejony. 

W rozrywkową konwencję kryminału, Lucy Riebchester wpakowała kawał smutnej prawdy o czasach, w których kobiety musiały walczyć o to, by ich głos się liczył. Autorka pokazuje różne poglądy na forsowane przez sufrażystki pomysły. Mamy tu zarówno przeciwne im kobiety jak i popierających je mężczyzn oraz oczywiście tych, którzy reagują tak, jak można by się po nich tego spodziewać, biorąc pod uwagę ich płeć.

Narzucanie ról przez społeczeństwo, można potraktować jako symboliczny gorset. Dla niektórych wygodny, bezpieczny, dla innych symbol zniewolenia, uwierający jak za ciasny but. 

"Niektóre sprawy lepiej zostawić w spokoju", ale przecież wtedy nie byłoby tej opowieści.

Książkę polecam

• zainteresowanym ruchem sufrażystek
• szukającym powieści poruszających temat walki o prawa kobiet
• miłośnikom dynamicznych kryminałów
• poszukującym książek z Londynem w tle
• tropiącym wątki cyrkowe w literaturze
• planującym seans Sufrażystek

Każda lektura jest grą, do której autor zaprasza czytelnika i chyba każdy pisarz życzyłby sobie, żeby odbiorca po prostu poddał się przyjemności, jaka z niej płynie. Grając w kryminał, spodziewamy się zagadki detektywistycznej lub kryminalnej, której rozwiązanie, mimo podawanych nam tropów, będzie nieoczywiste, choć możliwe. Grając w kryminał historyczny czy też retro, oczekujemy czegoś jeszcze – wycieczki po świecie, którego już nie ma, a w który chcemy uwierzyć. Wyprawę taką proponuje Lucy Ribchester w swoich Sufrażystkach, debiutanckiej powieści przenoszącej nas do Londynu z początku XX wieku, gdzie przemierzamy ulice i zaułki, tropiąc przestępcę wraz z Francescą (Frankie) George, początkującą reporterką, która chce zabłysnąć w zdominowanym przez mężczyzn świecie prasy. 

Jest rok 1912, a bohaterkę poznajemy w momencie, gdy zaczyna mieć dość tego, że nie może rozwinąć skrzydeł. To osoba ambitna, pracowita, samodzielna. I choć czasem burczy jej z głodu w brzuchu, gotowa jest poświęcić bezpieczną przyszłość u boku narzeczonego, by podążać za swoim marzeniem o prawdziwym dziennikarstwie. Krótkowłosa Frankie nosi się jak chłopak, pije tani gin, zaciągając się papierosem, i nawet zdrobnienie jej imienia równie dobrze może należeć do mężczyzny, jak i kobiety. Jest androginiczną chłopczycą marzącą o karierze, i jako takiej powinien jej być bliski ruch sufrażystek, walczących o prawa kobiet. Ale nie jest, bo nie dość, że się z nimi zupełnie nie utożsamia, to – podobnie jak znakomita większość ówczesnego społeczeństwa – widzi w nich nawiedzone wariatki.

Paradoksalnie jednak, los pcha ją w ich kierunku, kiedy dziewczyna dostaje od szefa szansę zebrania informacji o głośnej akrobatce i znanej sufrażystce, hipnotyzującej Ebony Diamond. Problem w tym, że Ebony znika w kulminacyjnym punkcie brawurowego występu, a wydarzenie to poprzedzają dwa morderstwa. Giną ludzie powiązani z artystką: Anie Evans, szwaczka szyjąca jej stroje, i Oliver Smyth, właściciel ekskluzywnego salonu z gorsetami, w którym się zaopatrywała. Frankie Sherlockiem wprawdzie nie jest, ale podejmuje trop. Nie ona jedna, bo sprawą zajmuje się również inspektor Primrose z wydziału do spraw wykroczeń popełnianych przez sufrażystki, które nie zawsze ograniczały się li tylko do stawiania biernego oporu. 

Jeśli idzie o intrygę kryminalną, Lucy Ribchester z pewnością zna reguły gry, choć do miana prawdziwie porywającego kryminału trochę Sufrażystkom brakuje. Fabuła jest wprawdzie spójna i skonstruowana solidnie, ale autorce nie całkiem udaje się utrzymać napięcie aż do wielkiego, trochę zresztą groteskowego i przerysowanego finału. Te drobne niedociągnięcia na poziomie fabularnym wynagradza z nawiązką doskonale nakreślone tło społeczno-obyczajowe. Autorka wyśmienicie wręcz odmalowuje atmosferę zimnego i zamglonego, listopadowego Londynu sprzed pierwszej wojny światowej z jego półświatkiem, nierównościami społecznymi i tajemnicami wstydliwie ukrywanymi pod płaszczykiem przyzwoitości, prezentując jednocześnie całą galerię przedstawicieli edwardiańskiego społeczeństwa, których łączy głównie to, że mają już dość sufrażystek i ich walki o prawa wyborcze kobiet. 

Sam ruch przedstawiony został jako wewnętrznie podzielony, złożony z dwóch nurtów, których zwaśnione liderki różni podejście do przemocy. Rozdźwięk ten jest zresztą wykorzystany w charakterze elementu leżącego u podstaw intrygi i celowo eksploatowany dla ukazania, jak różnorodne postawy reprezentowały aktywistki działające w przededniu I wojny światowej. Ribchester umiejętnie miesza fakty historyczne z fikcją literacką, naginając je oczywiście na potrzeby powieści, jednak w sposób dobrze rokujący na przyszłość. Przemyca dużo szczegółów, o których przeciętny czytelnik nie ma pojęcia, a które doskonale działają na wyobraźnię. Pisze o mizoginicznych policjantach brutalnie tłumiących pokojowe demonstracje, wspomina o mężczyznach, którzy stanęli po stronie kobiet, obrazowo opisuje sadystyczną praktykę przymusowego karmienia więźniarek, które podjęły strajk głodowy. 

O ile rzeczywiście można mieć pewne zastrzeżenia odnośnie do konstrukcji fabuły, a porównania do pisarstwa Sary Waters uznać za przesadzone, to jednak Sufrażystki na pewno mogą się podobać. Podejmując mało eksploatowany w literaturze i kulturze popularnej temat, Lucy Ribchester w bezpretensjonalny sposób przenosi sufrażystki i ich zmagania z marginesu zbiorowej wyobraźni do jej centrum. Ta część literackiej gry naprawdę jej się udała.