Kiedy zaczęłam opowiadać rodzinie o Podróży różowych delfinów Sy Montgomery, dziwili się w ogóle, że takie zwierzęta istnieją. Znajomi oglądając zdjęcia delfinów śmiali się, że to zwykłe szare odmiany tych ssaków, pokolorowane jedynie w programie graficznym. Ja sama chociaż wiedziałam o ich istnieniu, nie miałam pojęcia, jak bardzo mogą się okazać fantastyczne. Z twórczością Sy Montgomery zetknęłam się po raz pierwszy i… jakże mile byłam zaskoczona, kiedy okazało się, że jej opis wyprawy do Amazonii nie jest tylko naukowym opisem życia tych niesamowitych stworzeń, a opowieścią przepełnioną kulturą Amazonii, barwami zachodzącego słońca, mitami i wierzeniami tubylców, krzykiem tysiąca gatunku ptaków i barwami kwitnących na drzewach storczyków.

Naukowcy nazywają je „Inia geoffrensis”, twierdzą, że wywodzą się od pradawnego gatunku uzębionych waleni, ale nie potrafią podać zbyt wielu szczegółów dotyczących życia i funkcjonowania tych ssaków. Różowe delfiny występują w brudnych, mętnych wodach najdłuższej rzeki świata, są najsłabiej zbadanym gatunkiem ze wszystkich delfinowatych. Wyglądem różnią się całkowicie od swoich szarych krewniaków, ale co poza tym? Wiadomo właściwie niewiele, za to miejscowa ludność ma swoje zdanie na ten temat. Mieszkańcy Amazonii twierdzą, że różowe delfiny to „boto”, zmiennokształtni, którzy w okresie pełni księżyca wychodzą z wody, aby uwodzić ludzi i zabrać ich do Encante – Podwodnego miasta. Tubylcy, z którymi rozmawia Sy, nieraz dzielą się opowieścią o tym, jak widzieli delfina przemieniającego się w kobietę o najbardziej kuszących kształtach, o dziewczynie z ich wioski, której delfin pod ludzką postacią zrobił dziecko czy choćby o znajomym, który zamieszkał ze swoją żoną (delfinem) w Encante. Ponoć statek pełen ludzi i delfinów, którzy żyją w Podwodnym Mieście, od czasu do czasu pojawia się na dnie błotnistej Amazonki, ukazując ludziom jak wiele tracą przez swój strach i upiór. Jak tam jest? Podobno całkiem zwyczajnie – są samochody, jest więcej szpitali, życie jest tam łatwiejsze i przyjemniejsze, ale nie można stamtąd wrócić – właśnie dlatego mało kto decyduje się na podróż z delfinem. Niemalże każdy przerażony jest szaleńczym pomysłem Sy, aby badać różowe delfiny, przestrzegając ją przed ich uwodzicielską mocą, przed Encante, z którego nie ma powrotu.

Sy Montgomery rysuje nowy, całkiem oryginalny obraz delfina – zwierzę, które zawsze kojarzyło nam się z nieprzemierzonym błękitem oceanu, tutaj pływa wśród wystających z wody pni drzew, ludzkich chat, otacza łódki, kusi, zwodzi, urzeka, a nawet kocha się z człowiekiem. Podróż różowych delfinów nie jest jednak opowieścią tylko o delfinach. Autorka, niczym Indiana Jones w damskiej odsłonie, nie bojąca się niczego, wychodzi na przeciw trudom i wyzwaniom. Podnosi rzuconą jej przez dżunglę rękawicę i zmaga się z codziennością tego cudownego miejsca, w którym czas przestał istnieć. Odkupuje od głodnych rodzin zagrożone gatunki żółwi, zmaga się z wężami w łazience, broni przed swoją towarzyszką ogromne szczury, które w nocy ją budzą, z zafascynowaniem przygląda się małpom, ucieka przed goniącym ją stadem mrówek, wchodzi na wysokie drzewa, kąpie się w wodzie pełnej piranii, pływa z delfinami, a nawet zażywa ayahuaski, chcąc zesłać na siebie delfini sen. Opowiada o Amazonii, jak o mateczniku, miejscu, w którym wszystko ma swój początek, w którym fantastyka zderza się z realizmem, w którym prehistoria miesza się z XXI wiekiem. To nie tylko podróż i rejs po rzekach Amazonki, ale fascynująca lekcja biologii, geografii, a nawet historii i kultury, która pozostaje w głowie na długo. To fascynująca opowieść, poruszająca w sercu najgłębsze struny wrażliwością, zmieniająca na lepsze, zwracająca uwagę na coś więcej, niż czubek własnego nosa.

Delfiny budzą naszą sympatię, a jednak tak niewiele o nich wiemy. O różowych delfinach jeszcze mniej. Ich kolor wydaje się nam jakiś taki słodki. Czy te ssaki, żyjące w wodach Amazonii rzeczywiście mogą cieszyć się taką niczym nieskrępowaną wolnością i prowadzą cukierkowy żywot? Sy Montgomery – przyrodniczka, poetka i pisarka – zafascynowana tymi zwierzętami, postanowiła ruszyć w ślad za nimi. Dzięki tej wyprawie powstała książka pt. Podróż różowych delfinów.

Autorka zajmuje się naukowo przyrodą, ale swoje książki nazywa „historiami miłosnymi”. Od dzieciństwa fascynowały ją tereny w których żyły dzikie, wolne zwierzęta. Amazonia powszechnie wydaje się miejscem, gdzie można znaleźć prawdziwą dżunglę, nietkniętą ręką ludzką. Niestety dzisiaj wcale nie jest łatwo trafić w takie dzikie miejsca. Tropikalnym lasom zagroził człowiek. Masowo wycinane są drzewa, w tak zastraszającym tempie, że ekolodzy biją na alarm. Oprócz tego poszukiwane są złoża ropy, czy złoto. Wszystko to powoduje, że tereny, które mają być płucami świata, są bardzo zanieczyszczane. W Peru zaczęto zaostrzać przepisy w sprawie choćby wypalania lasów, powoli sytuacja ma się lepiej również w Brazylii. Często okazuje się, że przepisy istnieją tylko na papierze, ale nie są przestrzegane.

W słodkich wodach Amazonki spotkać można kilka gatunków delfinów. Aż trudno uwierzyć, że te ssaki kiedyś były zwierzętami lądowymi. Ich niezwykła budowa ciała intryguje ludzkość od wielu wieków. W Ameryce Południowej miejscowi wierzą, że różowy delfin może przybrać postać ludzką. Przychodzi wtedy na zabawy, by uwodzić mężczyzn i kobiety. Kiedy mu się uda, zabiera taką osobę do swojego świata – Encante. Według naukowców różowe ssaki to inia geoffrensis, czyli przedstawiciele starej linii uzębionych waleni.

Wcale nie tak łatwo zobaczyć słodkowodne delfiny. Autorka książki musiała przepłynąć wiele kilometrów, by móc je obserwować. A w mętnych wodach Amazonii nie udaje się ich zobaczyć w całości. Natomiast przez piranie mało kto zdecyduje się na pływanie. Delfiny – boto – jak bardzo sympatyczne by się nie wydawały są przecież dzikimi zwierzętami i przyrodnik, który chciałby wejść z nimi w bezpośredni kontakt, wiele ryzykuje. Po długich poszukiwaniach Sy Montgomery odnajduje to wymarzone miejsce, w którym będzie mogła zobaczyć te niezwykłe zwierzęta i ulec ich czarowi.

Książka Podróż różowych delfinów. Wyprawa do Amazonii na pierwszy rzut okaz może wydawać się relacją podróżniczą z wyprawy w poszukiwaniu boto. Tak naprawdę jednak oczyma Sy Montgomery widzimy coś jeszcze. Obserwujemy świat, który za chwilę może ulec zagładzie, jeśli ludzie nie zaprzestaną swych destrukcyjnych działań. Broniących przyrody, fascynujących się niezliczoną ilością gatunków zwierząt wód i lasów Amazonii jest znacznie mniej, niż tych, którzy pragną na tych ziemiach się wzbogacić. Tak naprawdę niewiele zyskujemy, a traci na tym cała Ziemia. Również ludzie miejscowi zapominają o swoim dziedzictwie – nie tylko kulturowym. Szamani z dziada pradziada poznawali właściwości roślin, a obecnie „gdy umiera szaman to jakby szła z dymem cała biblioteka. A w zasadzie jeszcze gorzej, ponieważ wiedza zawarta w bibliotece jest uwieczniona także w innych miejscach. A gdy umierają ci ludzie, ich wiedza umiera wraz z nimi”.

Sy Montgomery pisząc Podróż różowych delfinów pragnie przypomnieć naszemu gatunkowi, że jesteśmy częścią przyrody. Niszcząc ją, gubimy również siebie. Autorka, by badać delfiny musiała odbyć cztery wyprawy, a mimo to trudno było znaleźć na tyle nienaruszony ludzką ręką świat, by móc obserwować te niezwykłe ssaki. Otrzymujemy opowieść przepełnioną troską o przyszłe losy naszej planety. W ostatniej części książki Sy Montgomery opisuje taniec delfina wykonywany przez jedno z amazońskich plemion. Z jednej strony widzimy coś niezwykle tradycyjnego, zgodnego z naturą. Z drugiej strony w tle obserwujemy płonące lasy… Myślę, że po książkę chętnie sięgną miłośnicy przyrody, dalekich wypraw oraz osoby, dla których ekologia jest czymś ważnym.

To kolejna książka znanej autorki i podróżniczki, wydana w wydawnictwie Marginesy, w ramach serii Eco. Ukazała się 10 lutego 2016 roku. W zeszłym roku opublikowano  jej książkę Dobra świnka, dobra.

Sy Montgomery jest amerykańską przyrodniczką, pisarką i scenarzystką, autorką wielokrotnie nagradzanych książek dla dzieci i dorosłych. Urodziła się w roku 1958 we Frankfurcie nad Menem, gdzie stacjonowała jednostka jej ojca, wojskowego. W roku 1979 Sy Montomery ukończyła Syracuse University (kierunki: dziennikarstwo, język francuski i psychologia). W życiu bardzo dużo podróżowała. Wikipedia wylicza jej książki: 

• 991, 2009 – Walking with the Great Apes: Jane Goodall, Dian Fossey, Birute Galdikas
• 2000, 2001, 2009 – Journey of the Pink Dolphins: An Amazon Quest
• 2004, 2011 – The Tarantula Scientist (fotograf: Nic Bishop)
• 2006, 2007, 2008 – The Good Good Pig: The Extraordinary Life of Christopher Hogwood
• 2006, 2009 – The Quest for the Tree Kangaroo: An Expedition to the Cloud Forest of New Guinea (Scientists in the Field Series, fotograf: Nic Bishop)
• 2009, 2012 – Saving the Ghost of the Mountain: An Expedition Among Snow Leopards in Mongolia (fotograf: Nic Bishop)
• 2010 – Kakapo Rescue: Saving the World's Strangest Parrot (fotograf: Nic Bishop)
• 2010, 2011 – Birdology: Adventures with a Pack of Hens, a Peck of Pigeons, Cantankerous Crows, Fierce Falcons, Hip Hop Parrots, Baby Hummingbirds, and One Murderously Big Living Dinosaur
• 2012 – Temple Grandin: How the Girl Who Loved Cows Embraced Autism and Changed the World (współautorstwo: 
• 2015 – The Soul of an Octopus: A Surprising Exploration into the Wonder of Consciousness

Książka jest nieprzeciętna i nietuzinkowa. Traktuje o delfinach z Amazonii i o amazońskiej przyrodzie z namiętnością godną opowieści romantycznej. 

Bohaterkami są kobiety, podróżniczki z wiedzą biologa i archeologa oraz etnologa wymarłych kultur indiańskich. To autorka oraz jej towarzyszki. Wyprawa odbyła się w roku 2000 w głąb dżungli amazońskiej, aby poznać naocznie różowe delfiny. 

Książka opisuje przebieg wyprawy, zabawne i przerażające momenty, gdy był pożar, powódź, gdy na śpiącą autorkę wdrapał się szczur, a innej nocy wielki pająk, gdy pogryzły ją mrówki, ale i gdy tańczyła z delfinami. Są dialogi i piękne, plastyczne opisy. 

Książka przetykana jest rycinami ze starych książek, mapami i fotografiami. Poza narracją z podróży mamy również konkretne dane biologiczne, o delfinach, rybach i rozmaitych gatunkach żyjących w Amazonii. Tworzą one skomplikowany ekosystem, kompletnie unikalny. Często gatunki są bardzo stare, jakby żywcem wyjęte z dawnych epok w ewolucji stworzeń. Wiedzy jest sporo i dosyć przystępnie podanej. 

Książka jest 'eco', skupia się bowiem na kwestii ochrony przyrody. Autorka opisuje problemy i zagrożenia, jakie czyhają na ten unikalny skarb ludzkości, i sposoby ochrony. Mówi, że postawienie rezerwatu nie załatwia sprawy, że problemem jest przekupność rządów. Mówi też o wielkiej roli miejscowych Indian, których tak wielu nie zostało. 

Autorka podczas podróży słuchała opowieści miejscowych o delfinach, poznawała ich sposób życia. Dała też rys historyczny. Jest to opowieść o niebywałym okrucieństwie i chciwości białych kolonizatorów, którzy łupili Amazonię bez litości, zabijali i niszczyli Indian, a czego nie zniszczyli oni, dokończyły choroby przywleczone z Europy i alkoholizm. 

Opowieści o mordach były przerażające, ale najbardziej zawstydziłam się tego, ze jestem Europejką, gdy przeczytałam o 'hodowlach' rozrodowych Indianek. Zapładniane jak zwierzęta, rodziły nowych niewolników. Czy są granice okrucieństwa? 

Wszystkie te elementy opowieści autorki mają sens. Mówią o tym, że miejscowa kultura tradycyjnie indiańska szanowała ekosystem, rośliny i zwierzęta. Rozmaite opowieści uczyły i przestrzegały ludzi przed nadmiernym zabijaniem zwierząt i wycinką roślin. Człowiek tradycyjny żył w harmonii ze światem przyrody. W przeciwieństwie do 'białych', którzy niszczą tysiące hektarów i wyjaławiają glebę. A Amazonia to bardzo misterny system - jak pokazała Sy Montgomery. Jedna roślina użyźnia, inna zapełnia albo służy za pokarm. Wyjęcie jednego elementu burzy całość. Amazonia to również apteka i mnóstwo niezbadanych specyfików i roślin leczniczych. 

A wśród tego są różowe delfiny, stworzenia piękne i ufne. A przez to narażone na wyginięcie. Autorka pokazuje, że u Indian chroniły je legendy. Te legendy nie odstraszą białego człowieka. Już bezmyślne wydobywanie złota przez pompy ssące i rtęć zatruły zwierzęta i ludzi. 

Trzeba chronić to dziedzictwo, bo pozostawimy następnym pokoleniom ziemię jałową.

Książkę polecam, jest niezwykła.

Któż z nas nie lubi delfinów? Te sympatyczne ssaki nie tylko zaskakują inteligencją, ale też udowadniają, że świat zwierząt nadal stanowi dla nas zagadkę. Sy Montgomery napisała książkę doskonałą, taką o której nie sposób przestać myśleć i która wciąga równie mocno, jak powieść przygodowa. Zapraszam Was w podróż do krainy różowych delfinów.

Książka nie jest przewodnikiem podóżniczym, nie zalicza się również do typowej literatury faktu, ani tym bardziej nie można jej nazwać powieścią beletrystyczną. Jest za to miksem wszystkich tych gatunków i fascynuje mitologiczno-bajkowym klimatem, który przypominał mi magiczne opowieści snute przy ognisku. Do końca nie wiadomo, czy w nie wierzyć? 

Różowe delfiny są istotami tak tajemniczymi, że naukowcy fascynują się nimi nieustannie. W dodatku są tak nieuchwytne, że do dzisiaj stanowią najmniej zbadany gatunek delfinów na świecie. 

Podróż autorki do Amazonii łączy naukę ze starożytnymi mitami, a celem owej podróży jest zwrócenie uwagi na skalę problemu, jakim jest wycinanie lasów deszczowych i konsekwencje jakie to z sobą niesie... Ponadto autorka nie zadowala się leniwym zwiedzaniem, tylko wsiąka w spłeczeństwo, nawiązuje więź z szamanem, wspina się na drzewa i kąpie w wodzie pełnej piranii. Co nią kieruje? Odwaga? Brawura? A może ludzka ciekawość? Jedno jest pewne – jej miłość do delfinów jest ogromna.

„Ludzie (...) przesadnie szczycą się tym, że myślą. A zwierzęta w i e d z ą".

Książka zabiera czytelnika w podróż po Amazonii i jest to niezapomniane przeżycie. Sy Montgomery, jak na poetkę, przyrodniczkę i Indiana Jones w jednej osobie przystało, snuje swą relację z wprawą godną najlepszego gawędziarza. Czerpie wiedzę ze zwierzeń towarzyszy wyprawy, słucha miejscowych ludzi, ich legend i podań, oraz umiejętnie wplata zasłyszane historie w typowo podróżniczą treść. Dzięki temu publikacja staje się nie tylko fascynującą opowieścią o delfinach, oraz innych zwierzętach występujących w okolicach Amazonii (uakari, manaty, żółwie, węże czy pigmejki), ale też inspirującym przewodnikiem dla podróżnika. 

Żałuję jedynie, że nie wzbogacono tej pozycji o kolorowe fotografie. Czarno-białe nie oddają w pełni jej magicznego i podróżniczego charakteru.

„Słońce i Księżyc byli kiedyś kochankami. (...) Byli niemożliwymi kochankami. (...) Ale czasem się spotykają. Niezbyt często. To się nazywa (...) Zaćmienie".

Wierzenia mieszkańców Amazonii to materiał na kilkanaście podobnych publikacji. Jestem pod wrażeniem tego, jak wiele wyobrażają sobie ludzie i jak wiele legend przetrwało w ich świadomości do dnia dzisiejszego. Wierzą w to, że „Amazonka zrodziła się z łez Księżyca" i że to „rzeka niemożliwej miłości". Różowy delfin to istota zmiennokształtna, jest nazywany boto i może stać się człowiekiem. Z pokolenia na pokolenie przekazywane są opowieści, że boto pod postacią człowieka przybywa na ziemię i kusi kobiety oraz mężczyzn, trzeba być ostrożnym by nie zostać na zawsze zabranym do Encante (cudownego, podwodnego miasta). Ze związku kobiety i botorodzi się dziecko delfina, a ciążę można przerwać stosująć specjalną miksturę. Opowieści tubylców są tak niesamowite, że aż jeżą włoski na karku. A plastyczny język autorki sprawia, że lektura jest czystą przyjemnością. Mogłabym wymieniać bez końca anegdoty opisane w książce, ale po co? Po prostu przeczytajcie :)

Jako dziecko uwielbiałam programy przyrodnicze. Gdyby nie kurczący się za sprawą wielu obowiązków czas, pewnie i dziś siadałabym w niedzielne przedpołudnia przed telewizorem, rozpływając się na widok pingwinów, papug i dziewiczej przyrody Ameryki Południowej. O tej ostatniej, oraz zamieszkujących ją różowych delfinach, w cudowny sposób opowiada Sy Montgomery.

Obdarzone wyjątkową inteligencją rzeczne delfiny wyróżniają się pośród wszechobecnej zieleni skórą w kolorze jasnego różu. Zamieszkują rozległe tereny Amazonki i połączonych z nią rzek. Sy Montgomery podróżuje śladami tych wspaniałych zwierząt, których zachowania uderzająco przypominają ludzkie interakcje. Lubią bawić się nie tylko między sobą, ale też z człowiekiem, którego chętnie obserwują i naśladują.

Choć dla naukowców są prawie nieuchwytne, autorka z ogromną determinacją szuka wszelkich śladów tych kapryśnych ssaków. Od wieków otacza je aura tajemniczości za sprawą legend i wierzeń rozpowszechnianych przez miejscowych. Zwierzętom tym przypisuje się magiczne zdolności, a turystów i dzieci ostrzega się przed zauroczeniem pięknymi młodzieńcami, których formę przybierają różowe delfiny. Może to właśnie magia sprawia, że Sy Montgomery nie potrafi zaprzestać poszukiwań tych uroczych zwierząt.

Ostatnie rozdziały to nagroda dla cierpliwych, którzy rozumieli nieobecność delfinów i wypełniające pustkę opowieści o dawno zapomnianym świecie. Przebłyski dawnej świetności wciąż można dostrzec w Amazonii XXI wieku - doświadczającej krzywdy przez chciwych biznesmenów i destrukcyjnego wpływu globalizacji. Ten dymny las, wraz z życiodajnymi rzekami i niezwykłymi gatunkami roślin i zwierząt, ofiaruje swoim mieszkańcom pożywienie i dach nad głową, a turystom i badaczom obszar od wieków wzbudzający zainteresowanie.

Amazonia to ucieleśnienie naturalnego bogactwa, które człowiek niszczy dla własnej korzyści. Pozwala na ingerencję postępu technologicznego w miejsca, które powinien pozostawić samym sobie. Tylko wtedy będzie można w pełni korzystać z ich dobrodziejstw, podziwiać niecodzienne zwierzęta i majestatyczną przyrodę. Na szczęście, jak pisze, Sy Montgomery, pojawiło się nikłe światełko w tunelu. Miejscowi w porozumieniu z biologami i aktywistami strzegą swojego dziedzictwa i chronią je przed nieodpowiedzialnymi ludźmi. Podróż różowych delfinów to niezwykła relacja z wyprawy nie tylko na inny kontynent, ale też do czasów prehistorycznych. Polecam wszystkim wrażliwym na los naszej planety.

„W Amazonii człowiek jest nieustannie konfrontowany z niemożliwym”.

Różowe delfiny istnieją! Serio! Jeśli będziecie mieć szczęście, spotkacie je w Amazonii. Jeśli będziecie mieć jeszcze więcej szczęścia, może uda się wam z nimi popływać. A póki co, możecie mieć w rękach książkę autorki, której udało się i jedno, i drugie.

Seria EKO i pewna tajemnica

Rośnie świadomość ekologiczna mieszkańców planety Ziemia, a przynajmniej chcę myśleć, że tak jest. Dla tych, których interesuje ochrona środowiska, w którym żyjemy, tych, którzy dopiero zdają sobie sprawę z tego, że musimy dbać o zachowanie równowagi w przyrodzie, jeśli swoją ignorancją nie chcemy skrzywdzić kolejnych pokoleń, a także dla tych, którzy potrzebują impulsu pomagającego zrozumieć jak nieodwracalne szkody w poszczególnych ekosystemach może wyrządzić człowiek, powstała seria EKO.

Książka Sy Montgomery trafiła do tej serii po raz drugi. Po publikacji historii Dobra świnka, dobra, pojawiło się coś, co z miejsca przykuło moją uwagę najpierw tytułem, później okładką, w końcu opisem - Podróż różowych delfinów. Wyprawa do Amazonii.

Przy tej okazji, zdradzę wam w tajemnicy, że bardzo bym chciała zobaczyć na żywo różowego delfina.

Kobieta, której nie zjadł tygrys i nie pożarły piranie

Takie marzenie miała także Sy Montgomery, ale w przeciwieństwie do mnie, ona spakowała się i wyruszyła marzeniu naprzeciw. Musicie bowiem wiedzieć, że wspomniana pisarka, przyrodniczka i scenarzystka, nie należy do osób, które boją się wyzwań. Czytając Podróż różowych delfinów. Wyprawę do Amazonii, niejednokrotnie byłam tego świadkiem, a po przeczytaniu noty o autorce, upewniłam się tylko, że należy ona do tych osób, które przyciągają przygody. W końcu nie każdemu zdarza się pływać wśród różowych delfinów (mając nadzieję, że nie będzie to jednocześnie pływanie wśród piranii), nie każdy może się pochwalić ucieczką przez zairskim gorylem, uniknięciem zaproszenia na obiad przez tygrysa (bynajmniej nie w roli gościa) czy pracą w jamie pełnej węży (notka mówi o osiemnastu tysiącach, czego wyobrazić sobie nie potrafię i nie chcę).

Krótko mówiąc, w towarzystwie Sy Montgomery nie ma szans na nudę.

Nie tylko delfiny

Choć tytuł Podróż różowych delfinów zdaje się definiować tematykę książki, okazuje się, że nie tylko urocze delfiny inie spotkacie wędrując z autorką po Amazonii. Jej reportaż jest nie tylko odpowiedzią na wołanie różowych delfinów i zapisem wyprawy ich śladami, ale także opowieścią o środowisku, w którym żyją i o pozostałych jego mieszkańcach.

„W Amazonii na każdym kroku słyszy się opowieści o uwodzicielskiej i czarodziejskiej mocy tych zwierząt. To, co przeczytacie, jest historią o tym, jak różowe delfiny mnie uwiodły. Myślę, że was także uwiodą.

Ale bądźcie, proszę, przygotowani: miłości jak brat bliźniak towarzyszy strach - strach, że ktoś zrani albo odbierze nam to, co kochamy. Ta książka jest także o tym, ponieważ Amazonka i różowe delfiny zmagają się dziś z zagrożeniami jeszcze większymi niż te, o których dowiedziałam się pod koniec XX wieku, gdy byłam tam po razi pierwszy” - pisze autorka we wstępie, w kolejnych rozdziałach niejednokrotnie zwracając uwagę na to, jak negatywnie może wpływać ingerencja człowieka w przyrodę. I nie chodzi tu wyłącznie o działania na wielką skalę, jak wycinka lasów deszczowych, ale o pozornie mało znaczące działania, jak zapłata tubylcowi za to, że nie zabije i nie zje oznaczonego przez przyrodników żółwia czy rozpięcie na kilka chwil w wodzie sieci odcinającej delfinom możliwość oddalenia się od brzegu, tylko po to, by zrobić im parę zdjęć w wygodnych dla fotografa warunkach. 

Książka napisana z pasją

Bez wątpienia Podróż różowych delfinów. Wyprawa do Amazonii napisała osoba z pasją. To po prostu widać w każdym akapicie. Ten entuzjazm, to zaangażowanie, to poczucie, że jest się na właściwym miejscu i robi to, co się kocha. Sy Montgomery opowiada o swoich spotkaniach z lokalną fauną i florą, z ludźmi zamieszkującymi Amazonię, tymi samymi, którzy gotowi są wskazać miejsce pojawiania się delfinów i opowiedzieć legendy krążące na temat tych niezwykłych zwierząt. Musicie bowiem wiedzieć, że inie nie są zwykłymi ssakami radośnie pluskającymi się w wodzie ku uciesze obserwatorów. To zwierzęta magiczne, o których krążą zdumiewające opowieści, ale niekiedy niebezpieczne, uwodzicielskie i biada tym, których uwieść będą chciały. Sy Montgomery zgrabnie łączy naukowe fakty, z wierzeniami mieszkańców Amazonii i własnymi obserwacjami, tworząc opowieść barwną i pouczającą zarazem.

Trochę w jej książce legend i snutych opowieści, trochę przygód i wspomnień, trochę ciekawostek, wiedzy, udanych prób wskazania gdzie na linii człowiek - Amazonia iskrzy niebezpiecznie. Będzie o zwierzętach małych i dużych, wodnych i lądowych, o tym, że drzewo może ukąsić, a pewne wredne wandelie w bolesny sposób uczą tego, by nie oddawać moczu w wodzie. Wszystko to podane jest lekko, bez nadęcia, natłoku bardzo mądrych słów określających bardzo ważne kwestie. Autorka pisze ciekawie, wykorzystując własne doświadczenia i zasłyszane historie do opowiedzenia o tym niesamowitym świecie amazońskiego ekosystemu. Jest więc i mądrze, i zabawnie, i interesująco. Całość ilustrują ryciny i fotografie, niestety czarno-białe, więc musimy na słowo wierzyć autorce, że delfiny są różowe, a las zielony. Miło jednak, że są, bo ich obecność uatrakcyjnia lekturę.

Krótko mówiąc: w podróż z różowymi delfinami i Sy Montgomery wybrać się warto. Tak jak zapowiada autorka, inie uwiodły ją, uwiodą i czytelników.

***

Książkę polecam

• ciekawym świata
• interesujących się Amazonią
• chcącym zatańczyć z różowym delfinem
• miłośnikom egzotycznej fauny i flory
• chcącym poznać najmniej zbadany gatunek delfina na świecie