Moda na kulinaria opanowała świat. Historyczny romans Lody dla królowej pełen jest i intryg i fascynujących opisów niezwykłych deserów.

Kiedy ogląda się amerykańskie filmy albo odwiedzi supermarket w czasie promocji, zawsze można natrafić na wielkie porcje lodów. Dobrych na smutki, zastępujących inne nałogi, kuszących barwą i niską ceną. Lody popularne były  nawet w Związku Sowieckim, strażniku wszechświatowej moralności i cnoty.
Sięgając po książkę Capelli warto wiedzieć, że do XVIII wieku ich produkcja, ba, sam sposób przechowywania lodu, należały do pilnie strzeżonych sekretów, a na zimny deser mogli sobie pozwolić tylko najbogatsi. I właśnie w takich sferach rozgrywa się akcja tego historycznego romansu. Najpierw utalentowany cukiernik, podejrzawszy sekrety pewnego Persa w rodzinnej Italii trafia na dwór Króla Słońce – francuskiego monarchy Ludwika XIV. Autor pięknie charakteryzuje jego rządy pisząc, że tak sam szacunek można było zdobyć wyszukanym strojem, niecodziennym deserem co mądrością porady. Smakowite opisy swobodnej moralności i niezliczonych romansów kwitnących w komnatach i ogrodach Wersalu ustępują jednak opisom przyrządzania najniezwyklejszych lodów. Tak, czytając tę książkę chce się powędrować do zamrażarki, choć sensowniej byłoby znaleźć się co najmniej w jakiejś wykwintnej lodziarni.
Większa część powieści rozgrywa się jednak na dworze angielskim, Karola II Stuarta. Tam cukiernik nie tylko ma być żywym podarunkiem króla Francji i łącznikiem sekretnej misji królewskiej nałożnicy, ale też sam zechce przeżyć  prawdziwą miłość. Lody dla królowej nie są jednak romansem spod znaku płaszcza i szpady, raczej pucharu lodów i alkowy. Zagłębiając się w gąszcz intryg i nie mniej smakowitych deserów łatwo dać się uwieść sile tej powieści. Trzeba jednak przyznać, że naprzemienna narracja i autentyczne tło polityczne ustępują wiarygodności przepisów. Są też oryginalne, pochodzące z wiekowej księgi, a stanowiące motta poszczególnych rozdziałów przepisy. Konia z rzędem temu, kto na ich podstawie potrafi ukręcić dziś lody, ale drażnią kubki smakowe jakby lektura książki była perfekcyjnym popołudniem w najelegantszej cukierni.
Gorący romans i zimne lody – czyż trzeba czegoś więcej od lektury na wakacje. Zwłaszcza, kiedy została dobrze napisana i przetłumaczona. Świetna, bezpretensjonalna rozrywka.

Co powstanie z połączenia pamiętników francuskiej damy dworu i zapisków włoskiego cukiernika specjalizującego się w deserach lodowych?  Przepyszna, słodko-pikantna powieść, aż ślinka leci przy niektórych opisach.

Lody dla królowej  to zanurzona w historii opowieść o pasji, ambicji, władzy i miłości. Autor rozpisał ją na dwa głosy: śledzimy akcję okiem Carla oraz Ludwiki. Rozdziały, w których narratorem jest cukiernik poprzedzone są odpowiednim cytatem z "Księgi deserów..." - przepisem na lody, czy wskazówką przydatną przy ich sporządzaniu. Nie ma tu dłużyzn, zbędnych wątków, nadmiaru dat, wszystko jest w idealnych proporcjach, przyrządzone niczym najwykwintniejsze danie. Lektura sprawia ogromną przyjemność. Zwolenników prawdy historycznej powinien usatysfakcjonować fakt, iż Capella w posłowiu wyjaśnia, co "naciągnął" na potrzeby fabuły  np. skąd zaczerpnął "lodowy pałac", jakie wydarzenie przesunął o rok). Postaci  - w większości autentyczne - są barwne, wyraziste. Całość okazała się niesamowicie filmowa, bardzo plastyczna, zmysłowa. Tylko jak oddać na szklanym ekranie smak lodów truskawkowych z białym pieprzem albo sorbetu nieszpułkowego....

Lody. Mrożona śmietana z cukrem i dodatkami, która potrafi dostarczyć nam wielu przyjemności. Coś, co z jednej strony jest zupełnie zwyczajne, z drugiej - co potrafi być zdecydowanie wykwintne. Ale czy zwyczajne lody mogą decydować o losach krajów?

Wersal, połowa XVIII wieku. Carlo Demenico jest królewskim cukiernikiem, który dba o to, by na stole Ludwika XIV zawsze gościły najwykwintniejsze lody. Młody mężczyzna zakochuje się w Ludwice de la Keroualle, francuskiej dwórce siostry króla Anglii, Karola II Stuarta. Niestety, nie odwzajemnia ona jego uczuć. Wkrótce oboje trafiają do Anglii w charakterze podarunków - Carlo jako cukiernik, zaś Ludwika - jako nałożnica.

Nie mam, niestety, wielkiego doświadczenia jeśli chodzi o książki o zabarwieniu historycznym, jednak te nieliczne przykłady, które miałam okazję czytać, wysoko podniosły moje oczekiwania, jeśli chodzi o właśnie tego typu historie. Na szczęście książka Anthony'ego Capelli spełniła wszystkie moje życzenia i jeszcze bardziej pokazała, że warto jest sięgać po tego typu opowieści.

W Lodach dla królowej znajdziemy bowiem wszystko, czego od powieści tego typu można oczekiwać: wielką politykę, większe tajemnice i jeszcze większe namiętności, które stoją zarówno za jednymi, jak i za drugimi. W dodatku opakowane zostało to w desery lodowe, które grają w tej książce rolę co najmniej drugoplanową, a ich smak czuje się wręcz na języku. Carlo tworzy bowiem w swojej pracowni takie cuda, o jakich dzisiaj w cukierniach możemy tylko pomarzyć, zaś ich opis jest niezwykle sugestywny i smakowity - tak, że sami mamy nieodpartą chęć na sięgnięcie do zamrażalnika naszej domowej lodówki.

Jednak powieść Capelli to nie tylko lody, ale przede wszystkim - galeria ciekawych postaci. Z czystym sumieniem mogę stwierdzić, że udało mu się świetnie wykreować nie tylko pierwszoplanowe, ale również zupełnie epizodyczne postaci. Znajdziemy tu więc zarówno prostoduszne, pracowite dwórki i służące, jak i bezwzględne, idące po trupach do celu nałożnice, które nie cofną się przed niczym, by utrzymać króla w swojej alkowie. Co ważne, w wypadku głównych postaci: Carla i Ludwiki będziemy mieli okazję śledzić jak ich poglądy dotyczące władzy i posłuszeństwa królowi, ale także miłość, którą Carlo żywi do Ludwiki, ewoluują w czasie rozwoju fabuły powieści - a jest to proces niezwykle złożony, którego obserwacja jest dla czytelnika wielką przyjemnością.  

Powieść została opowiedziana z perspektywy Carla i Ludwiki, co daje możliwość spojrzenia na ich losy z punktu widzenia każdego z nich. Nie jest to tylko podział umowny: bohaterowie reprezentują różny system wartości, różne podejście do wielu spraw i inaczej argumentują swoje decyzje, różnią się też stylem narracji. To nie tylko sprawia, że czytelnik z większą ciekawością zapoznaje się z całą historią, ale również daje wyrazisty i realistyczny obraz francuskiego i angielskiego dworu, widziany oczami zarówno wysoko urodzonej panny, której szacunek należy się za samo nazwisko, jak i ubogiego cukiernika, który na swoją pozycję musiał zapracować ciężką pracą.

Lody dla królowej spodobają się nie tylko miłośnikom powieści historycznych, ale również tym, którzy lubią obserwować przemianę bohaterów na łamach książki oraz wszystkim, którzy z radością sięgają po romanse. Anthony Capella stworzył rewelacyjną powieść, którą czyta się dosłownie jednym tchem.